SEZAİ KARAKOÇ ŞİİRİNİN BİLGİ/HİKMET YÖRÜNGESİ

Türk şiirinin tarihsel seyri dikkate alındığında Tanzimat fermanı ve onun getirdiği yenilikler milat alınabilir. modernleşme teşebbüsünün 17. yüzyıla dayandığını düşündüğümüzde askerî, ekonomik, iktisadî yeniliklerin yanında 19. yüzyılda kültürel hukukî eklenmesi, edebiyatımızı da yeni bir medeniyet dairesinin yörüngesi almıştır. Medeniyet sahasında kendi normları üzerine form kurabilme yetisi kaybolmuş, Batı’nın teori ideolojilerini referans alarak geliştirebilme çabaları kendini göstermiştir. İslâmî kaynakları alan olgusu yoktur artık. Bundan böyle perspektifler kurulu tasavvuru izdüşümündeki edebiyat formu yerine, Batı’ya ait kodların benimsendiği söz modeli konusudur. Tanzimat’tan başlayarak Cumhuriyet dönemi dahi Tek Parti iktidarına kadar yükselerek devam eden modernleşmesi, bağlamında etkisini güçlü şekilde hissettirmiştir. olguların taklidî düzeyde kalması, haliyle krizini beraberinde gibi Sezai Karakoç şairler ölçüsünde dinamiklerine yeniden dönüş gayreti başlamıştır. Bu bağlamda kaleme alınan makalede Karakoç’un tasavvurunun poetikası üzerinde durulacaktır.